Pan Mercedes [RECENZJA]

Tytuł: Pan Mercedes

Autor: Stephen King

Ilość stron: 576

Wydawnictwo: Albatros

Cena: 38,50 zł

W końcu po raz trzeci w życiu zabrałem się za twórczość Stephena Kinga, zwanego królem horroru. Tylko że tym razem sięgnąłem nie po horror, a po kryminał. Dokładniej rzecz biorąc po tom pierwszy trylogii o Billu Hodgesie. Co prawda miałem obawy czy "Pan Mercedes" przypadnie mi do gustu, bo różne zdania na temat tej książki słyszałem, do tego miałem na uwadze, że jest to kryminał, czyli jeden z bardziej (według mnie) przewidywalnych gatunków, w których coraz trudniejszym staje się zaskakiwanie czytelnika.

Początek powieści to jednocześnie jeden z lepszych momentów książki. Poznajemy wówczas dwójkę epizodycznych postaci, które wraz z setkami, a raczej tysiącami innych zgromadzili się przed City Center, gdzie odbywały się targi pracy. Wszyscy ci ludzie mieli wielkie pragnienie by ich bezrobocie dobiegło końca, by mogli rozpocząć w życiu nowy, lepszy rozdział. Niestety ten mglisty poranek przyniósł zupełnie inne, niespodziewane zakończenie. Dalej poznajemy emerytowanego detektywa Billa Hodgesa i do głowy od razu przychodzi myśl- a przecież mogło być tak pięknie i obyć się bez niego. Oczywiście nie twierdzę, że Hodges to w jakikolwiek sposób zła postać, wręcz przeciwnie, jest on dobrze wykreowany, jednak to właśnie od momentu jego poznania "Pan Mercedes" staje się książką schematyczną i chwilami przewidywalną. 

Stephen King w Panu w swojej powieści zastosował dobrze sprawdzającą się narrację trzecioosobową. Czytelnik w poszczególnych rozdziałach przeskakuje raz do detektywa, a raz do psychopatycznego mordercy, tytułowego Pana Mercedesa. Sprawia to, że lektura staje się nieco ciekawsza, szczególnie w momentach kiedy bliżej poznajemy mordercę i śledzimy jego poczynania. Jest to dla mnie najbardziej wyróżniająca się i intrygująca postać. Prawdziwy stuprocentowy antagonista, który jest przebiegły, dobrze obeznany z technologią, mający niezdrowe stosunki z matką i posiadający przeszłość, która przy poznaniu może wprawić w stan osłupienia.

Co się tyczy powieści jako ogółu, to czyta się ją przyjemnie i całkiem szybko. Fabuła wydaje się poprowadzona poprawnie, mimo tego że niektóre jej elementy, jak chociażby wątek romansu, są przewidywalne i nieco naciągane. Bohaterowie raz lepsi, raz gorsi. Jak już wspominałem, najciekawszą z nich jest tytułowy Pan Mercedes. Niestety mimo tego, że "Pana Mercedesa" czytało mi się dobrze, to czegoś w tej książce mi zabrakło. Może większych zwrotów akcji? Szokującego zakończenia? Większej oryginalności? Czasami czułem się jakbym czytał "Żniwa zła" autorstwa Roberta Galbraith (czyli J.K. Rowling), w których tak samo narzekałem na stosowaną do bólu poprawność i brak elementów wyróżniających powieść ponad wszystkie inne z tego gatunku. 

Z tych trzech książek, które dotąd miałem okazję przeczytać, dochodzę do wniosku, że wolę Kinga piszącego horrory. To jednak może niejeden raz ulec zmianie biorąc pod uwagę ile jego książek mam jeszcze do przeczytania. W następnej kolejności zabiorę się za "Znalezione nie kradzione", czyli tom drugi trylogii o Billu Hodgesie, bo z tego co słyszałem, to poziom książek z tej serii rośnie wraz z kolejnymi częściami. Czy jest to prawda, to się dopiero okaże. "Pana Mercedesa" polecam jeżeli jesteście ciekawi jak Stephen King wypada jako pisarz kryminałów. Amen.

Ocena książki: 6/10