Małe życie [RECENZJA]

Tytuł: Małe życie

Autor: Hanya Yangihara

Ilość stron: 816

Wydawnictwo: W.A.B

Cena: 49 zł

Jude, Willem, Malcolm, JB to czwórka przyjaciół, których losy zapełniają karty powieści Hanya Yangihary zatytułowanej "Małe życie". Willem to aspirujący aktor. Malcolm to architekt. JB to artysta pragnący uznania. Ostatni z nich, Jude, to świetnie zapowiadający się prawnik, najbardziej skryty z całej czwórki. W momencie, kiedy ich poznajemy, kończą studia i przenoszą się do Nowego Jorku, głodni sukcesu, powoli dążący do obranych przez siebie celów. Znają się już wiele lat, jednak ile naprawdę wiedzą o sobie nawzajem? Ile wiedzą na temat jednego z nich- Juda St Francisa? Ile wiedzą o jego dzieciństwie? Ile wiedzą o przyczynach jego nieustannych bólów?

Życie może i małe, ale książka za to duża zarówno pod względem ilości stron, jak i jej wymowy. Żebym mógł sprawnie ocenić tę powieść, najpierw muszę zadać sobie pytanie, dlaczego przeczytanie "Małego życia" zajęło mi aż tyle czasu. Miałem już dawniej w swoich rękach książki, będące podobne pod względem objętości, może nawet większe, które podczas czytania nie sprawiały żadnego problemu. W przypadku "Małego życia" mamy do czynienia z książką bardzo nierówną, raz wręcz genialną, następnym razem do bólu męczącą. I jak to spójnie ocenić?  Początek lektury był interesujący, po prostu chciało się  czytać dalej. W samym środku powieści coś nagle zwolniło, a czytanie stało się męczące, przede wszystkim ze względu na monotonność głównego bohatera. Potem nagle coś odżyło, fabuła ponownie mnie zainteresowała, doszło do kilku ciekawych, nieprzewidywalnych zdarzeń i na końcu... akcja ponownie zaczęła zwalniać, wchodząc w pewnego rodzaju marazm. To na szczęście nie koliduje z dobrym zakończeniem, na które warto czekać i przetrzymać wszystkie te cięższe, wysysające energię momenty.

Największym zaskoczeniem podczas czytania "Małego życia" był moment, kiedy przekonałem się, że w gruncie rzeczy nie jest to powieść w której przyjaźń czwórki bohaterów gra główną rolę, ani powieść dająca każdemu z nich tyle samo uwagi. Bohaterem wokół którego kręci się cała akcja, jest Jude St Francis. Najważniejszy zaraz po nim i odgrywający w całej akcji dużą rolę, jest Willem. Malcolm i JB to natomiast jedynie dopełnienie, niezbyt ważne i nieabsorbujące uwagi czytelnika, bo ta w pełni spożytkowana będzie na Juda i jego problemy. Jude to postać bardzo specyficzna, posiadająca bolesny bagaż przeszłości. Bagaż, ciężki do opisania, jeszcze cięższy do zapomnienia. To postać niezwykle depresyjna, wzbudzająca we mnie ambiwalentne odczucia. Były takie momenty podczas czytania, że bardzo mu współczułem i starałem się chociaż trochę zrozumieć to, co przeszedł, ale były też momenty, kiedy miałem po prostu dość jego i niekończących się problemów. Trudna przeszłość kształtuje Jude na osobę nieufną i niepewną swojej wartości. Dla czytelnika może być on naprawdę ciężkim orzechem do zgryzienia. Na szczęście poza nim otrzymujemy również całą paletę porządnie wykreowanych postaci drugoplanowych, znacznie urozmaicających książkę.

Problematyka "Małego życia" dotyka tematów takich jak przyjaźń, miłość, uzależnienia, trudne dzieciństwo, zmaganie z chorobami, dojrzewanie i dochodzenia do sukcesu. Uogólniając- samo życie. I właśnie to życie, czasami tak bardzo skomplikowane, wywołało we mnie tyle emocji, chwilami nawet doprowadzając do wzruszenia. Autorka, Hanya Yanagihara, w swojej powieści skupia się przede wszystkim na mężczyznach, aczkolwiek to nie sprawia, że jej dziełko przeznaczone jest tylko i wyłącznie do męskiego grona czytelników. Wręcz przeciwnie! Niestety opisywanie męskiego świata nie zawsze Yangihara wychodzi idealnie. Chwilami bardzo wyraźny staje się kobiecy punkt widzenia, który niejako gryzie się z męskimi postaciami. Czasami miałem wrażenie, że ta książka równie dobrze mogłaby mówić o kobietach. Na szczęście pisarka broni się za sprawą kreślenia poszczególnych, jakże skomplikowanych relacji, czy nadawania bohaterom konkretnych barw, co sprawia że zdają się być bardziej realistyczni. 

"Małe życie" może wiele nauczyć, a zarazem wywołać falę sprzecznych emocji. To książka dobra, mądra, można nawet wielka, jednak trudna w odbiorze, bolesna, czasami zbyt monotonna. Pomimo tych chwil zwątpienia cieszę się, że udało mi się ją przeczytać do samego końca. Sądzę, że najtrafniejszym będzie polecić ją dorosłym czytelnikom, gotowym odbyć wyboistą podróż przez kilka dekad niełatwego życia. To lektura mogąca dogłębnie zasmucić, wywołać wzruszenie, rzadziej uśmiech. To lektura o życiu. Małym życiu. Trudnym życiu. 

Ocena książki: 7/10