Harry Potter i Zakon Feniksa [RECENZJA]

Tytuł: Harry Potter i Zakon Feniksa

Autor: J. K. Rowling

Ilość stron: 960

Wydawnictwo: Media Rodzina

Cena: 49 zł

Piąty rok nauki w Szkole Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie pora zacząć! Nie obejdzie się to oczywiście bez przeszkód, bowiem w wiosce Little Whinging, gdzie Harry, jak co roku spędza wakacje, pojawiają się dementorzy. Zmusza go to do ponownego użycia czarów poza szkołą, co tym razem skutkuje rozprawą w ministerstwie magii i możliwością wyrzucenia z hogwartu. Na domiar złego, Harry staje się obiektem kpin ze strony magicznego społeczeństwa, a wszystko to jest skutkiem wydarzeń kończących poprzedni tom, czyli moją ulubioną "Czarę Ognia". Jak wszyscy pamiętamy, Lord Voldemort powrócił, zabijając Cedrica Diggory'ego. Jedynym świadkiem odrodzenia Czarnego Pana był właśnie Harry Potter, a czym są słowa jednego nastolatka przeciwko ministerstwu magii, które nie dopuszcza do siebie informacji, że zło sprzed wielu lat powraca?

"Harry Potter i Zakon Feniksa" to piąty i zarazem najobszerniejszy tom o przygodach młodego czarodzieja. Ponoć napisanie tej części sprawiło Rowling najwięcej problemów, co niestety można chwilami wyczuć podczas czytania. I nie zrozumcie mnie źle, "Zakon Feniksa" to wspaniała książka, tak, jak każda poprzednia i kolejna część tej kultowej serii. Jednakże czytając ją zaraz po "Czarze Ognia" odniosłem wrażenie, że jest nieznacznie gorsza, może za bardzo przepełniona pod względem tematycznym. Bo otrzymujemy tu  temat samotności przedstawiony oczywiście na przykładzie Harry'ego, problemy dorastających czarodziejów, pierwsze miłości, wybór odpowiedniej drogi i przyszłego zawodu, potajemne gromadzenie sił przeciwko Voldemortowi, walka z ministerstwem i wiele, wiele więcej. I choć można odnieść wrażenie, że trochę tego za dużo, to na dobrą sprawę wszystko to ma duże znaczenie w powieści i wycięcie czegokolwiek nie wchodziłoby w rachubę.

Bohaterowie, opisy, jak i sama fabuła są takie, jak w poprzednich tomach, czyli bez najmniejszego zarzutu. Rowling konsekwentnie poszerza granice magicznego świata ujawniając przed czytelnikami coraz więcej. Moimi ulubionymi częściami "Zakonu Feniksa" jest początek książki, zanim Harry trafił do Hogwartu oraz zakończenie, aczkolwiek nie mam tu na myśli wydarzeń mających miejsce w ministerstwie, a samą, dosyć rozległą rozmowę Harry'ego z Dumbledorem, który przyznaje się do swojego błędu i tym samym pokazuje, że nawet najwięksi ludzie nie są nieomylni. W tej powieści pisarka odkrywa kolejne karty związane z przeszłością niektórych postaci. Sporo dowiemy się na temat rodziny Syriusza Blacka, czy samych rodziców Harry'ego. Ich idealny obraz, który Harry przez wiele lat nosił w głowie, zostanie mocno nadszarpnięty, a to i tak jest zalążek tego, co Rowling trzyma w zanadrzu na dwa ostatnie części serii. Sam główny bohater- Harry, mocno się zmienia. Tragiczne zdarzenia mające miejsce podczas ostatniego zadania Turnieju Trójmagicznego nieodwracalnie na niego wpływają. Do tego dochodzi jeszcze sytuacja, w której nie wszyscy są skorzy uwierzyć w jego wersję wydarzeń owego feralnego wieczoru. Pod tym względem tom piąty jest mroczniejszy i bardziej depresyjny względem pozostałych, szczególnie trzech pierwszych.

Wiele z tematów poruszanych w "Zakonie Feniksa" to kontynuacja tych rozpoczętych w "Czarze Ognia". Harry, Ron i Hermiona są starsi, pojawiają się więc pierwsze wątki miłosne, nie są one jednak w żadnym stopniu dominujące. Poza tym tak, jak i w poprzednich tomach pojawia się tu kilka nowych postaci w tym chyba najważniejsza- Dolores Umbridge, nowa nauczycielka Obrony przed Czarną Magią, do której żaden czytelnik o zdrowych zmysłach nie zapała sympatią. Dodatkowo podczas lektury będzie mieć okazję odwiedzić kilka nieznanych jeszcze miejsc, w tym wspominane już Ministerstwo Magii, czy siedzibę główną Zakonu Feniksa. Oczywiście podczas czytania towarzyszyło mi wiele emocji, choć przyznam, że poprzedni tom był dla mnie bardziej poruszający. Aczkolwiek wiem, że mnóstwo innych potteromaniaków właśnie na "Zakonie Feniksa" wylewało hektolitry łez. No cóż ja poradzę, za bohaterem, którego (teoretycznie) widzimy po raz ostatni, tęsknić wyjątkowo nie będę.

Do tej książki zachęcać nie trzeba. Jeżeli przeczytaliście poprzednie cztery części, to i ta przypadnie Wam do gustu, a może i nawet zostanie waszą ulubioną z całej serii. 

Na początek września zaplanowałem sobie odświeżanie "Harry Pottera i Księcia Półkrwi", natomiast na październik przewiduję recenzję "Insygniów Śmierci" oraz szeroko komentowanego scenariusza sztuki "Harry Potter i Przeklęte Dziecko". 

Ocena książki: 9/10

Plusy:

-dorastający bohaterowie stawający przed poważnymi dylematami

-książka jest mroczniejsza i bardziej depresyjna od poprzednich

-odkrywanie przeszłości Syriusza oraz rodziców Harry'ego

-powieść pełna emocji

-magia, magia i jeszcze więcej magii

-coraz więcej pytań, coraz więcej odpowiedzi

Minusy:

-książka wydaje mi się trochę gorsza od poprzedniego tomu, aczkolwiek to mój subiektywny wniosek

Koniecznie dajcie znać w komentarzach, jak Wy oceniacie "Harry Pottera i Zakon Feniksa".