Herman Hesse. Jeżeli nie wiecie kim jest ten człowiek, to krótko Wam go przedstawię, jeżeli zaś coś o nim wiecie, to zapraszam od razu do następnego akapitu. Tak więc, Herman Hesse żył i tworzył między XIX, a XX wiekiem. Był to niemiecki pisarz, który poza literaturą zajmował się również malarstwem. Człowiek ten znany był też ze swoich poglądów pacyfistycznych, czego nie bał się głosić publicznie. W czasie trwania I wojny światowej przyklejono mu łatkę zdrajcy narodu. Po zakończeniu II wojny światowej natomiast otrzymał nagrodę Nobla w dziedzinie literatury. Do jego największych dzieł literackich Hessego należy między innymi "Wilk stepowy", którego recenzją zajmę się właśnie teraz. Od razu zaznaczę, że książkę tę można zaliczyć do tych niezwykłych i niebanalnych, skłaniających do dłuższego zastanowienia się nad pewnymi sferami życia.
O czym jest "Wilk stepowy"? Ciężko mi odpowiedzieć na to pytanie. Powieść ta poniekąd jest o wszystkim i co najważniejsze, być może jest o każdym z nas. Jej głównym bohaterem jest Harry Haller, który nie potrafi odnaleźć się w otaczającym go świecie. Mężczyzna ten oddany jest książkom i alkoholowi. Można pokusić się o stwierdzenie, że Harry stroni od życia pełną piersią gdzieś głęboko w sobie walkę z samym sobą. Jego głównym problemem może być nadmierna wrażliwość. To Harry jest tytułowym wilkiem stepowym. Na szczęście jego monotonne życie szybko zostanie obrócone o sto osiemdziesiąt stopni, kiedy pozna tajemniczą kobietę o imieniu Harmina. Spotkania z tą kobietą pokażą życia i możliwości, z jakich Harry dotąd nie korzystał.
Trzonem powieści są tu zapiski Harry'ego Hellera. Kiedy tylko dobiega końca przedmowa napisana przez współlokatora Harry'ego, całkowicie zmienia się styl powieści. Od razu widać, że główny bohater postrzega świat w zupełnie innych barwach niż osoba wypowiadająca się przez kilkanaście pierwszych stron. "Wilk stepowy"w swojej tematyce odnosi się do nihilizmu i ludzkiej egzystencji, tego jacy jesteśmy, jacy możemy być i co nas może ku temu skłonić. Piszę to w naprawdę wielkim uproszczeniu. Muszę napisać, że bardzo ciężko jest opisać wrażenia towarzyszące mi podczas lektury. "Wilk stepowy" chwilami nie należał do książek łatwych i przyjemnych, ale w takich momentach kierowała mną ciekawość odnośnie tego, jak dalej potoczą się losy głównego bohatera i do czego doprowadzi jego relacja z Herminą. Jeżeli zaś chodzi o samego Harry'ego, to pomimo tego, iż nie wzbudził mojej sympatii, to nie da się zaprzeczyć, że jest to postać niezwykle interesująca, obok jakiej nie da się przejść obojętnie.
"Wilk stepowy" to lektura drastycznie inna od tych, po które ostatnio sięgałem. Książka ta łączy w sobie wiele sprzeczności. Z jednej strony przeczytałem ją w zastraszająco szybkim tempie, a z drugiej musiałem oddać się jej w zupełności, ponieważ by obcowanie z tą powieścią było satysfakcjonujące, należy oddać jej całą swoją uwagę. Ona absorbuje do cna, nie pozwalając skupić się na czymkolwiek innym. I tak do końca nie jestem pewny czy aby na pewno zrozumiałem ją w odpowiedni sposób, bo niektóre momenty w niej można interpretować na pewno na wiele różnych sposób. Między innymi z tego właśnie powodu o "Wilku stepowym" myślę tak często, chociaż obcowanie z tym tytułem zakończyłem dobry tydzień temu. Sądzę, że każdy człowiek znajdzie coś w sobie z tytułowego wilka stepowego, niezależnie od tego, w jakim momencie swojego życia się znajduje. To książka dla ludzi odważnych, gotowych docenić jej piękno. Dla ludzi wrażliwych. Chyba.
Trzonem powieści są tu zapiski Harry'ego Hellera. Kiedy tylko dobiega końca przedmowa napisana przez współlokatora Harry'ego, całkowicie zmienia się styl powieści. Od razu widać, że główny bohater postrzega świat w zupełnie innych barwach niż osoba wypowiadająca się przez kilkanaście pierwszych stron. "Wilk stepowy"w swojej tematyce odnosi się do nihilizmu i ludzkiej egzystencji, tego jacy jesteśmy, jacy możemy być i co nas może ku temu skłonić. Piszę to w naprawdę wielkim uproszczeniu. Muszę napisać, że bardzo ciężko jest opisać wrażenia towarzyszące mi podczas lektury. "Wilk stepowy" chwilami nie należał do książek łatwych i przyjemnych, ale w takich momentach kierowała mną ciekawość odnośnie tego, jak dalej potoczą się losy głównego bohatera i do czego doprowadzi jego relacja z Herminą. Jeżeli zaś chodzi o samego Harry'ego, to pomimo tego, iż nie wzbudził mojej sympatii, to nie da się zaprzeczyć, że jest to postać niezwykle interesująca, obok jakiej nie da się przejść obojętnie.
"Wilk stepowy" to lektura drastycznie inna od tych, po które ostatnio sięgałem. Książka ta łączy w sobie wiele sprzeczności. Z jednej strony przeczytałem ją w zastraszająco szybkim tempie, a z drugiej musiałem oddać się jej w zupełności, ponieważ by obcowanie z tą powieścią było satysfakcjonujące, należy oddać jej całą swoją uwagę. Ona absorbuje do cna, nie pozwalając skupić się na czymkolwiek innym. I tak do końca nie jestem pewny czy aby na pewno zrozumiałem ją w odpowiedni sposób, bo niektóre momenty w niej można interpretować na pewno na wiele różnych sposób. Między innymi z tego właśnie powodu o "Wilku stepowym" myślę tak często, chociaż obcowanie z tym tytułem zakończyłem dobry tydzień temu. Sądzę, że każdy człowiek znajdzie coś w sobie z tytułowego wilka stepowego, niezależnie od tego, w jakim momencie swojego życia się znajduje. To książka dla ludzi odważnych, gotowych docenić jej piękno. Dla ludzi wrażliwych. Chyba.
Ocena książki: 8/10
Tytuł: Wilk stepowy
Autor: Herman Hesse
Ilość stron:
Wydawnictwo: Media Rodzina
Za książkę dziękuję wydawnictwu Media Rodzina.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz