Filmowy Czwartek

Witajcie! Ostatnio była Filmowa Niedziela, dzisiaj jest natomiast Filmowy Czwartek, ponieważ cały weekend znowu spędzę na uczelni, a wiem, że przez moje niedawne chorowanie nazbierało mi się trochę zaległości, czytelniczych i nie tylko. W pierwotnym założeniu miałem dzisiaj opowiedzieć o trzech filmach, które widziałem w kinie, niestety ze względu na anginę udało mi się zobaczyć tylko dwa, dlatego dzisiejszy post wzbogacę o kilka filmów, które udało mi się zobaczyć podczas "umierania" w ostatni weekend. Nadrobiłem dzięki temu trochę oscarowych zaległości, ale o tym za chwilę. Kino ma pierwszeństwo.

Tytuł: Pakt z Diabłem

Reżyser: Scott Cooper

Czas trwania: 122 min.

Pierwszym filmem, który postanowiłem obejrzeć w kinie był "Pakt z Diabłem" oparty na prawdziwej historii, spisanej w książce, którą jakiś czas temu recenzowałem. Prawdopodobnie, gdyby nie Johnny Depp, nigdy nie zainteresowałbym się tym tytułem. No bo wiecie, Johnny to Johnny. Kiedyś na filmy chodziło się głównie ze względu na niego... teraz w sumie też się tak robi, jednak łatwo zauważyć, że filmy w których gra i postacie, w które się wciela, już nie zachwycają tak jak kiedyś. Nie inaczej jest w Pakcie z Diabłem. Ta gangsterska historia co prawda ma w sobie coś interesującego i momentami potrafi widza zelektryzować, być może za sprawą dosyć brutalnych rozrachunków, przedstawionych na ekranie, jednak postać odrywana przez Johnnego nie wydaje się być niczym nowym. To kolejny zwariowany człowiek, tym razem gangster, do tego ucharakteryzowany w taki sposób, że  na pierwszy rzut oka przypomina Draculę. Nawet pomimo dobrej obsady, całość wypadła według mnie bardzo przeciętnie, dłużąc się, szczególnie pod koniec.

Tytuł: Pentameron

Reżyser: Matteo Garrone

Czas trwania: 134 min.

Drugim filmem, na który wybrałem się do kina był "Pentameron". Film ten już od pierwszych scen zachwyca, szczególnie pod względem wizualnym, ponieważ jest to prawdziwa pożywka dla oczu, pełna soczystych kolorów, niesamowitych ujęć i kostiumów. Wszystko to wraz z nastrojową muzyką tworzy tajemniczy, momentami nieco niepokojący, baśniowy klimat. Łatwo też dostrzec, że twórcy tego filmu pokusili się tutaj o pewien artyzm, wypierając zbędne dialogi, dzięki czemu Pentameronu nie można odbierać, jako tworu czysto komercyjnego. Jedynym minusem, nieszczególnie dużym, o jakim mogę wspomnieć, jest tu fabuła, opierająca się na trzech kompletnie niepowiązanych ze sobą, momentami nieco drastycznych, baśniach. Polecam ten film wszystkim, z wyjątkiem dzieci, które po Pentameronie mogą mieć w nocy koszmary.

I teraz właśnie dochodzimy do momentu, kiedy złapałem anginę i moje wyjście na "Spectre" zostało odłożone w czasie. Leżenie w łóżku jednak miało też swoje plusy, ponieważ miałem trochę czasu by nadrobić kilka filmów, które w tym roku walczyły o Oscara w kategorii "Najlepszy film". 

Pierwszy w kolejce do obejrzenia był "Whiplash", który okazał się prawdziwym strzałem w dziesiątkę. Ten film jako jeden z niewielu wbił mnie w fotel (a dosłownie to wbił w łóżko) i nie pozwolił mi ruszyć się z miejsca aż do napisów końcowych. Powala tutaj gra aktorska J.K. Simmonsa, który do odgrywanej przez niego roli dopasowany został idealnie. Całkiem dobrze sprawił się również główny bohater, zdeterminowany nastolatek, grany przez niezbyt lubianego przeze mnie Milesa Tellera, który naprawdę porządnie przygotował się do swojej roli. "Whiplash" zachwyca, zaskakuje i oferuje niezwykłe doznania muzyczne.
Potem przyszła pora na "Grę Tajemnic", w którą główną rolę dostał Benedict Cumberbatch. Chociaż film jest dobry, ciężko nazwać go wybitnym. To historia nierozumianego przez ludzi geniusza, który dążył do rozszyfrowania enigmy, w której można dopatrzeć się drugiego dna.
Trzecim i ostatnim filmem z mojego anginowego maratonu był "Boyhood", który, co tutaj ukrywać, jest chyba najsłabszym ze wszystkich, jak dotąd obejrzanych przeze mnie filmów, które walczyły w tym roku o Oscara. Na jego korzyść przemawia jedynie fakt, że kręcony był przez wiele lat, a aktorzy, pomimo upływu lat wciąż pozostali ci sami. Historia niestety nie wychodzi poza ramy bezpiecznej familijnej opowieści o dorastaniu i szukaniu swojego miejsca na świecie. 

A co Wy oglądaliście ostatnio? ;)